385 document(en) met "Publiek dat" • Resultaten 21 tot 40 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Universiteit als kultureel projekt: Beleidslijnen van 't... • 14 oktober 1986
de buis, terwijl precies de gemeenschap die ontstaat uit een voorstelling, uit de konfrontatie tussen publiek en publiek, publiek en artiest, de kans biedt op een gemeenschap waarbinnen over die...Plan" is dus niet eenvoudig te begrijpen als een soort verbouwingsoperatie, hoewel dat er uiteraard bij komt kijken, maar als het hoger genoemde "kreatief moment", of zoals Uytterhoeven het uitdrukt...Maar daarbij moet toch overwogen worden dat enkele jaren geleden niemand vermoedde dat deze kleine organizatie een gerenommeerd internationaal dansfestival als 't Klapstuk op poten zou kunnen zetten

Einde van romantische illuzie: "Le diable au... • 8 november 1986
BRUSSEL -- "Le diable au corps", naar de roman van Raymond Radiguet, door het Gezelschap van De Witte Kraai moet zowat het merkwaardigste stuk zijn dat in jaren in Vlaanderen werd gecreëerd...Dat moderne gevoel wordt met een weergaloze trefzekerheid overgebracht, waarbij het ironisch citaat voor een keer geen maniertje maar de noodzakelijke weg langs het leesavontuur is. Figuren...metafoor "zuiver begin -- zondeval en verduistering door het woord en de begeerte -- loutering en verheldering in een platonisch onbeweeglijk naast elkaar zitten, geluk dus". Het is typisch dat die ene keer dat

"Woont hier A. Hitler?" een open performance • 28 november 1986
En ook met de publieksopvang: op elke zetel ligt een genummerd briefje, en terwijl het publiek binnenkomt, hoort men door de luidsprekers een grafstem de nummers met enige tussenpozen -- als oproepen...de situaties die ze creëren, zetten ze het publiek dan nog vaak op het verkeerde been door in de eigen logika ervan abrupte breuken aan te brengen, die een eigenaardig soort spanning en suspens...Als je dan verwacht dat ze die kommen (en het publiek) zullen volgooien met water uit de emmers, kijk je wel erg vreemd op als uit die emmers grote steenbrokken geschud komen, die de kommen de een na

Plank K onderzoekt perspectiefwetten: "If pyramids were... • 2 december 1986
Niet zonder enige trots vermelden zij wel dat de wereldpremière plaatshad in Mexico...Welke opzet kan nu -- op de manier waarop Da Vinci de mens zijn plaats gaf binnen een cirkel en een vierkant in zijn beroemde tekening -- het "perspectief" zijn dat een nieuwe renaissance inluidt...Het geheel ordent zich geleidelijk aan, eindigt ten slotte in een prachtige compositie waarin de mans zich naar het publiek keert en met omhoog geheven armen een vierkante kader langzaam heen en weer

Theaters in historische gebouwen op 't Zuid:... • 1 januari 1987
als speelruimte gebruikt wordt stelt door zijn afmetingen (een lichtjes rechthoekige, bijna vierkante, zeer grote en hoge ruimte) zo weinig beperkingen aan de opstelling van podium, publiek, decor en...En het zal wel geen verbazing wekken: dat geld is er niet, zodat het voor de eerste voorstelling in de nieuwe ruimte, Als het ware een vrouw, Elisabeth van Dario Fo nogal behelpen was met gamele en...Dat laatste is moeilijk te zien omdat de dakstructuur door doeken quasi (volledig aan het oog onttrokken is. Het zal wel de ironie van de geschiedenis zijn dat een gebouw dat in zijn façade zo

Onbehaaglijker dan het lijkt: Kamagurka, Jan Decorte... • 16 januari 1987
Neemt niet weg dat een eerste visie van "Het stuk stuk" regelmatig lachsolvo's aan het publiek ontlokt...Nu wordt al bij aanvang aangekondigd dat een van de aktrices niet aanwezig zal zijn wegens het feit dat de regisseur zich vergrepen heeft aan haar...En al gebeurt dat dan tot meerder amusement van het publiek, het is ook duidelijk dat Decorte zijn klassieken kent, en dat zijn verhouding ermee zeer complex is. Er valt niets meer mee aan te vangen

"Onbehaaglijke komedie" in de mist: Debat: Pret... • 17 januari 1987
Op de vraag of het onbehagen dat bij komedies soms kan gevoeld worden, bewust nagestreefd wordt door teatermakers of iets is dat so wie so door het publiek aangevoeld wordt, werd zeer verschillend...Rijnders dacht dat het publiek normaliter eerder lacht, niet geneigd is het onbehaaglijke te detekteren, zelfs in die mate dat hij ernaar streeft prachtige komedies te maken waarmee niemand nog lacht...Lamers: "Af is iets verschrikkelijks geworden sinds 1933, hoewel men misschien niet houdt van een dialoog op het toneel". Bons: "Een toneelstuk dat af is, dat is zowat hetzelfde als zeggen dat een

Egotripperij zonder inhoud: Truus Bronkhorst danst "Bronkhorst,... • 24 februari 1987
dat zal het publiek geweten hebben, want de voorstelling die uit zes korte fragmenten is opgebouwd, refereert er zeer expliciet naar...De tweede gimmick van de voorstelling is het uitlokken van een frustratie bij het publiek; ze knikt, het publiek begint te applaudisseren, en dan gaat de voorstelling weer gewoon door met het laatste...Dat ze na elk fragment het publiek plots met een medeplichtig glimlachje toegrijnst, als om duidelijk te maken dat het allemaal niet zo serieus is, het raakt je niet echt

Ivo van Hoven ensceneert "De Bacchanten": Euripides... • 27 februari 1987
En de Griekse tragedie, dat is werkelijk een gapend gat, dat staat werkelijk enorm ver van ons af...Een god doet mirakels, en dat laten we gebeuren, we zien wat dat doet bij het publiek...Het leunt dan misschien meer aan bij Goshs "Oidipous"? - Ik wil niet beweren dat wij zo’n goede voorstelling zullen maken, dat was prachtig

Blauwe Maandaag speelt kommentaar bij Oidipous • 14 maart 1987
BRUSSEL -- In het verhaal van Oidipous heerst van bij het begin een onheilszwangere sfeer, veroorzaakt door het feit dat iedereen wéét wat er aan de hand is, maar het moment van openbaring eindeloos...De eerste is dat er in de konfrontatie van het volk met de koning een evidente parallel ligt met de verhouding publiek-akteur...Bovendien zitten ze gewoon tussen het publiek, waardoor de barrière tussen publiek en scène geslecht wordt

Boeiend onderzoek, ook voor buitenstaanders: Studenten teaterwetenschappen... • 20 maart 1987
Normaal" Wat ook meteen opvalt is dat er in zijn stukken niet gekommunikeerd wordt...Het kurieuze, en wrang-komische daarvan is dat je je na zekere tijd begint te realizeren dat dergelijk gepraat, dat enkel bijeen gehouden wordt door een paar steeds weerkerende situaties en zinnetjes...Een en ander maakt dat deze opvoering verre van perfekt is, maar wel boeiend in kontrast met professioneel akteerwerk in "well-made plays". En om dat soort onderzoek is het voor de studenten

Nachtmerrie als een visuele tuin der lusten:... • 8 mei 1987
Dat ze met haar "Compagnie Maguy Marin", ook bekend als "Ballet Théatre de l'Arche", tevens de middelen in huis heeft om die fantazie overtuigend vorm te geven -- en dat geldt zowel voor de...Op de duur leidt dat tot een vermoeiend gebrek aan struktuur...De verschillende ideeën verdringen elkaar om de aandacht van het publiek te winnen, zodat hun toch al magere "boodschap" over verloren gegane eenvoud snel een gevoel van kreterigheid verwekt De charme

Deelder praat onevenwichtig • 19 mei 1987
het programma schopt Deelder wild om zich heen, duiken zijn obsessies voor oorlogsgebeurtenissen steeds weer op in de verhalen die hij vertelt, en dat in een hels spreektempo...Uit deze merkwaardige omstandigheid moet u nu niet meteen afleiden dat alles wat hij zegt ook het beluisteren waard is. Soms zijn Deelders bewoordingen biezonder raak en weet hij in een nogal rauwe...Anders gezegd, de produktie -- en uit het voorgaande had u wellicht al begrepen dat het hier meer om kabaret dan echt teater gaat -- is bepaald onevenwichtig

Sophocles knap vertaald naar Amerikaanse politiek: "Ajax"... • 25 mei 1987
Het komt mij voor dat dat in Europa nauwelijks het geval zal zijn, maar niettemin gaat het hier om een biezonder boeiende en vaak intuïtief zeer "juiste" bewerking en regie...Dat begrijpt Agamemnon; hij begrijpt niet dat men geen wraak neemt op een gevallen held, zelfs al was het je ergste vijand...Wat ook meevalt, is dat tranerigheid en patetisch gedoe, zoals je dat in Amerikaanse films maar al te vaak moet ondergaan, hier bijna afwezig zijn

"In Eden" komt niet tot eenheid • 26 september 1987
gelukzaligheid, en anderzijds de armzaligheid van het dagelijks leven waarin op een stumperige manier een fraktie van dat geluk doorbreekt als een plots ogenblik van ontroering...Als je hoge eisen stelt aan je publiek -- en de (vrij verwarrende) veelheid van middelen die Roets aanwendt, samen met de uitermate "open" struktuur van het stuk doet dat veronderstellen -- dan moet...dat herinnert aan beelden van Tarkovski, en enkele goede scènes

Dansen en musiceren met volle overgave: Rosas... • 3 oktober 1987
Even prominent aanwezig zijn tientallen sanseveria's, geschikt voor een raam zo ver boven de grond dat geen enkel uitzicht mogelijk is. Een ruimte die het perfekte analogon is van de banale reële...ingehouden geweld, dat door de kieren naar buiten perst maar tegelijk er onlosmakelijk mee verbonden is. Anne Teresa De Keersmaeker verstaat als geen ander de kunst om dat tema met een onthutsend realisme -- en...het woord is letterlijk te begrijpen: wat op scène gebeurt, is geen illustratie bij een teorie maar zit ingebakken in wat de dansers fysiek zijn en wat ze daarmee doen -- voor een publiek te brengen

BKT opent met bijna onspeelbare Becketts • 8 oktober 1987
Het lachwekkende is dat 's mans opmerkingen wezenlijk niets om het lijf hebben, dat het hele gebeuren, inclusief het applaus op het einde, bij elkaar wordt gehouden door het pure geloof dat de man een...dat onderzoek dat op niets uitloopt, wordt hij regelmatig onderbroken door zijn eigen stem, die het gebeuren korrigeert en herroept...Wat ervoor pleit, is in elk geval dat ze niet vervalt in extreem onderstrepen van de zwartgalligheid van de tekst of gratuite moeilijkdoenerij omdat het Beckett is. Elke woensdag, donderdag

Fabres 'onvoltooide': Danssekties uit "Das Glas im... • 9 oktober 1987
Die scène is volledig leeg, de achterwand is een doek dat volgekrabbeld is met bic-strepen...Het gebruik dat Fabre maakt van ballet, heeft echter lang niet dezelfde kracht als de disciplinaire oefeningen die de fascinatie van zijn vorige werk uitmaakten...Het lijkt mij typisch dat je op de duur erop begint te letten of ze het eigenlijk wel goed doen, en dat is niet steeds het geval

Episch verhaal over driehoeksverhoudingen: Gallotta opent Klapstuk... • 16 oktober 1987
LEUVEN -- Jean-Claude Gallotta, tijdens Klapstuk '85 onbetwist dé lieveling van het publiek met Groupe Emile Dubois, opende woensdagavond Klapstuk '87 met een nieuwe dubbelkreatie: Les Louves et...Af en toe werkte dat niet meer, je voelde dan de naden tussen twee geweldige vondsten in. In die momenten voel je dan ook hoe de eveneens nogal overdonderende muziek van Henri Torgue de hiaten met...Dat wordt dan wel ruim gekompenseerd door de humoristische tederheid die Gallotta zijn personages meegaf, en vooral, zijn vermogen om dat met de "juiste" teatrale middelen tot uiting te brengen

"Les Survivants" blijft klapstuk van Gallotta • 19 oktober 1987
LEUVEN -- Dat een kunstwerk nooit herleidbaar is tot één benoembare interpretatie, is een bewering die vaak wordt aangewend voor werk dat de niet-ingelichte toeschouwer sprakeloos en vol onbegrip...Hij kiest die flarden, de gebaren, de beelden met een grandioze flair voor het meest archetypische, zoals dat nu voorgesteld wordt...Dat deze voorstelling uit 1983, die speciaal voor Klapstuk '87 hernomen wordt, een unieke prestatie is, toont Gallotta's vorige kreatie op Klapstuk '87, "Les Louves& Pandora" dat dan wel een